Daw’r iaith yn ôl

Lle roedd y staciau’n gôr

A’r bryn gan fwg yn ddu,

Prin ôl sy ger y môr

O’r chwalfa fawr a fu;

Ond gwerin strydoedd straen

Sy’n dal i fyw’n y cwm

Lle bu y rhai o’u blaen

Yn gaeth, yn ffraeth, yn llwm.

Gan ddynion ar y dôl

A’u gwragedd wrth eu gwaith

Nid oes ond rheg ar ôl,

Ac acen, o’u hen iaith;

Ar hyd yr hewlydd hyn

Mae her i’n pryder hen,

Ond pwy na wêl yn syn

Y gwg yn troi yn wên?

Fel cyffro’r deffro gwyrdd

A guddia oes y graith

Daw bloedd a chwerthin myrdd

O blant i harddu’r iaith;

Yn gusan cornel stryd,

Yn flagur coed dan wlith,

Yn fab a merch ynghyd,

Daw’r iaith yn ôl i’n plith.